در 26 می 1983، آژانس فضایی اروپا اولین رصدخانه اشعه ایکس خود را به فضا پرتاب کرد. این سفینه فضایی کیت اگزوز این ماهواره به عنوان مخفف ماهواره رصدخانه پرتو ایکس اروپا نامگذاری شده است.
این مأموریت به طور کامل به مطالعه جهان با نگاهی انحصاری به تابش اشعه ایکس اختصاص داشت.
چشم انسان نمی تواند نور را با طول موج اشعه ایکس ببیند. با جستجوی پرتوهای ایکس با ماهواره ها و تلسکوپ ها، اخترشناسان می توانند منابع پرانرژی تابش را پیدا کرده و مطالعه کنند. این منابع عبارتند از ابرنواخترها، هسته‌های کهکشانی فعال، خوشه‌های کهکشانی، سیاه‌چاله‌ها، ستاره‌های نوترونی، کوتوله‌های سفید و ستارگان دوتایی.
اگزو ست با موشک ثور دلتا از پایگاه نیروی هوایی وندنبرگ در کالیفرنیا پرتاب شد. این موشک آن را در مداری بیضوی بسیار غیرمعمول قرار می دهد که هر 90 ساعت یک بار دور زمین می چرخد. بنابراین، Exoset هر چهار روز یک بار به دور زمین می چرخد. این زمان به ماهواره زمان کافی برای بررسی منابع اشعه ایکس می دهد.
در طول مأموریت اگزوز، دانشمندان پنجاه تغییر در برنامه اصلی ایجاد کردند که امکان مطالعه منابع جدی اشعه ایکس را فراهم می کرد. برای قرار گرفتن در خارج از کمربندهای تشعشعی زمین، ابزارهای علمی در ارتفاع بیش از پنجاه هزار کیلومتری کار می کردند.
این تلسکوپ در طول سه سالی که در مدارش بود چندین اکتشاف بزرگ انجام داد. معروف ترین کشف چیزی است به نام نوسانات شبه دوره ای در باینری اشعه ایکس بود. به عبارت دیگر، نور پرتو ایکس که از ستارگان می‌آید، به طور متناوب با دقت زیادی مانند یک ساعت چشمک می‌زند. ماموریت ExoSat زمانی به پایان رسید که ماهواره از مدار خارج شد و در جو سوخت.