آیا اژدهای بازی تاج و تخت می توانند پرواز کنند؟

بسیاری از مردم به زندگی و عشق طبقات حاکم وستروس علاقه مند شده اند. جایی که ساکنان جذاب آن زمان زیادی را صرف مبارزه بر سر اینکه چه کسی حکومت می کند می گذرانند. بازی تاج و تخت بسیار سرگرم کننده است، اما عاشق هیچ یک از شخصیت ها نشوید زیرا به احتمال زیاد آنها به زودی خواهند مرد.

یکی از آن فرمانروایان بلند پرواز – دنریس تارگرین – زمان زیادی را با اژدهایان در حال پرواز می گذراند. گای گراتون به عنوان یک مهندس هوافضا به این جانوران افسانه ای علاقه مند شد و مکانیسم پرواز آنها را مطالعه کرد. او به این نتیجه رسید که برای اینکه این اژدهاها پرواز کنند، باید در دنیایی غیر از زمین زندگی کنند.

می توان اندازه یک اژدها را در مقایسه با دنریس که حدود 1.6 متر قد و حدود 60 کیلوگرم وزن دارد قضاوت کرد. به نظر می رسد بدن اژدها چهار برابر طول، پنج برابر قد او و حدود دو برابر عرض او باشد، با دمی تقریباً به طول و ضخیم بدنش. با فرض اینکه یک اژدها و یک زن چگالی یکسان داشته باشند، جرم یک اژدهای کاملاً رشد کرده باید حدود 44 برابر دنریس باشد: تقریباً 2600 کیلوگرم.

با توجه به اینکه به نظر می رسد همه افراد در وستروس مانند مردم روی زمین راه می روند، ما فرض می کنیم که گرانش در آنجا مانند زمین است. یعنی با توجه به شتاب گرانشی ده متر بر ثانیه، وزن اژدها (که ما آن را W می نامیم) 26000 نیوتن خواهد بود.

برای درک آیرودینامیک پرواز اژدها، به اطلاعات کمی نیاز داریم. اول از همه، منطقه بال. طول هر بال دو برابر بدن اژدها (به استثنای سر، گردن و دم) به نظر می رسد. بنابراین، فرض می کنیم که بال ها تقریباً معادل دو مستطیل به ابعاد 4 متر در 8 متر یا 64 متر مربع هستند. پارامتر مساحت را S می نامیم.

دومین مورد، Stalling Speed ​​است: کمترین سرعتی که اژدها می تواند با خیال راحت پرواز کند و سقوط نکند. منطقی است که فرض کنیم اژدها تقریباً با سرعت ترمز خودش از زمین بلند می شود یا فرود می آید. درست مثل هواپیماها و پرندگان. طبق آنچه در سریال دیده می شود، بدنه 13 متری اژدها در عرض سه ثانیه از صفحه عبور می کند. یعنی سرعت کاهش سرعت حدود 4.4 متر بر ثانیه است.

آیرودینامیک اژدها

مهندسان معمولاً برای حل مسائلی از این دست به ریاضیات روی می آورند. در این مورد به معادله بالابر استاندارد:

که می توان به صورت زیر نوشت:

با استفاده از این رابطه می توان ضریب لیفت را محاسبه کرد. اگر چگالی (ρ) را برابر با چگالی هوا در سطح دریا (1.2 کیلوگرم بر متر مکعب) فرض کنیم، ضریب بالابر 36 است که کاملا غیر واقعی است.

در مقایسه، بال فوق سبک روگالو – یک هواپیمای کوچک یک یا دو صندلی متشکل از یک قاب سبک و یک موتور کوچک زیر یک بال گلایدر بوم – دارای ضریب بالابری 2.2 تا 2.7 است. شکی نیست که تکامل بال‌های اژدها را بسیار کارآمد کرده است، اما بهتر است فرضیات واقع‌بینانه باشد، حداکثر ضریب بالابر (C)_L.max) به عنوان 3.5.

این امر به ما می گوید که اتمسفر وستروس باید بسیار متراکم تر از جو زمین باشد، بدون در نظر گرفتن احتمال وجود جادو. با استفاده از همان معادله بالابر می توان این چگالی را به دست آورد:

12 کیلوگرم بر متر مکعب، یا حدود 10 برابر چگالی استاندارد زمین (یا 10 برابر)، زیاد به نظر می رسد، اما در واقع آنقدرها هم بد نیست. این مقدار برابر با فشاری است که یک غواص در عمق 100 متری تجربه می کند – کاملا قابل تحمل.

داده های تجربی نیز این موضوع را تایید می کند. پس از تماشای چند قسمت از بازی تاج و تخت، متوجه خواهید شد که تقریباً هر کسی می تواند نیزه یا شمشیر را با سرعتی پرتاب کند که یک ورزشکار المپیک حتی نمی تواند رویای آن را ببیند. با توجه به اینکه گرانش تقریباً مشابه گرانش زمین است، این نشان می‌دهد که سلاح‌های پرتاب‌شده می‌توانند نیروی بیشتری نسبت به زمین ایجاد کنند – نقطه‌ای که مربوط به غلظت بالای جو است.

چیزی در هوا وجود دارد

ممکن است پرسیده شود که ترکیب گازهای این جو چیست؟ جو زمین از 21 درصد اکسیژن، 78 درصد نیتروژن و 1 درصد دیگر گازها تشکیل شده است. ما می دانیم که 21 درصد اکسیژن کافی است – چیزی که در حال حاضر نفس می کشیم – در حالی که 30 درصد اکسیژن تقریباً هر چیزی را قابل اشتعال می کند (فراتر از آن مواد منفجره می شوند).

این کاملاً در وستروس امکان پذیر است، زیرا هر کسی که از کنار کوچکترین پای اژدها عبور کند ممکن است آتش بگیرد. همچنین دیده می شود که مردم محلی می ترسند در هر جایی به جز داخل دژهای سنگی آتش روشن کنند. وستروس احتمالاً جوی با چگالی بالا با حدود 30 درصد اکسیژن دارد. اما نه بیشتر.

چه در مورد بقیه حدس علمی این است که جو وستروس به جای گاز نیتروژن حاوی گاز آرگون است – گازی بی اثر که بیشتر از اکسیژن و نیتروژن در زمین رایج است. آرگون 42 درصد چگال تر از نیتروژن است و جو را سنگین تر و فشار آن را کمی کمتر از 10 بار می کند.

دو قانون گاز وجود دارد که می توان برای درک رفتار هوای متشکل از آرگون و اکسیژن استفاده کرد: قانون چارلز برای جمع آوری گازها با هم و قانون بویل برای نشان دادن آنچه در هنگام افزایش فشار اتفاق می افتد.

با اعمال این قوانین می توان نشان داد که در فشاری در حدود هفت اتمسفر، جوی متشکل از 70 درصد آرگون و 30 درصد اکسیژن به چگالی هوای 12 کیلوگرم بر متر مکعبی که ما محاسبه کرده ایم می رسد و در نتیجه اژدها می توانند پرواز کنند. در آن به بیان ساده، اگر هوا سنگین‌تر باشد، می‌توانیم اتمسفر متراکم‌تری داشته باشیم – در این مورد، هوا با جایگزینی گاز نیتروژن بی‌اثر زمین با گاز آرگون سنگین‌تر (یا در واقع متراکم‌تر) سنگین‌تر می‌شود.

این ترکیب آرگون-اکسیژن (یا آرگوکس) می تواند در فشار بالا اثر مخدر خفیفی داشته باشد. شاید این بتواند تا حدی رفتار غیرمنطقی و خشونت آمیز مداوم بسیاری از شهروندان وستروس را توضیح دهد.

بنابراین دانش اندکی از فیزیک، آیرودینامیک و کاربرد فیزیولوژی انسان می تواند چیزهای زیادی را در مورد وستروس آشکار کند – جایی که پرواز آزاد، آتش همیشه ترسناک است و مردم نه تنها به خاطر آنچه می نوشند بلکه به خاطر آنچه تنفس می کنند نیز رفتار غیرمنطقی دارند. نیز مرتبط هستند.