مطالعه DNA با قدمت چند صد ساله، اجداد پیچیده مردم سواحل شرق آفریقا و چگونگی پیدایش تمدن قرون وسطایی آنها را نشان می دهد. بر اساس این تحقیقات، اجداد بسیاری از این افراد ایرانی هستند. در واقع ترکیب ژنتیکی آنها شامل زنانی از آفریقا و مردانی از ایران است.
در این مطالعه DNA، محققان هشتاد نفر از پنج منطقه مختلف کنیا و تانزانیا متعلق به سال 1250 تا 1880 میلادی بررسی شده. آنها دریافتند که ژنتیک بیش از نیمی از موارد آزمایش شده به سواحل شرقی آفریقا و بخش بزرگ دیگر به آسیا مرتبط است. با توجه نود درصد از این تعداد (یعنی 90 درصد نیمی از آنها) در واقع ژن مردان ایرانی و ده درصد ژن دیگر مردان هندی است.
پیش از این افزایش ازدواج‌های آفریقایی-آسیایی افراد در حدود سال‌های ذکر شده سؤالاتی را در مورد ژن غالب نسل‌های بعدی ایجاد می‌کرد. “استر بریلژنتیکدان دانشگاه هاروارد و نویسنده اصلی این مطالعه در مجله منتشر شده استطبیعتوی می گوید: در آن زمان مردان ایرانی با زنان آفریقایی ازدواج می کردند که در نتیجه شاهد افزایش نابرابری های اجتماعی از نظر ژنتیکی بودیم. ژن غالب در این رابطه ژن نر ایرانی است.
به گفته محققان، زنان آفریقایی احتمالا شاهزادگان و بازرگانان ایرانی را برای تشکیل خانواده انتخاب می کردند. در راستای این ارتباط، شبکه های تجاری تجار بین ایران و آفریقا نیز تقویت شد.
بر اساس این تحقیقات، ژن های آفریقایی ها و آسیایی ها در حدود سال 1000 میلادی شروع به ترکیب شدن کردند. اکتشافات جهانی نشان می دهد که این ترکیب نقش مهمی در تمدن جهانی قرون وسطی داشته است. زبان این مردم اصالتاً آفریقایی است، دین غالب آنها اسلام است که از خاورمیانه می آید و آشپزی آنها نیز متاثر از هند و خاورمیانه است. فرهنگ مردم این منطقه قرن 12 تا 15 پس از میلاد با آمدن پرتغالی ها در قرن شانزدهم به اوج رسید و افول کرد.
این مطالعه نیز نشان داد که پس از سالها 1500 بعد از میلادبیشتر ورودی های ژنتیکی آسیایی مربوط به اعراب است.
بریل نتیجه می گیرد: «داده های ژنتیکی جدید اطلاعاتی را ارائه می دهند که فرضیات قبلی در مورد استعمار آفریقا را به چالش می کشد. این شواهد نیاز ما به مطالعه تاریخ آفریقا را افزایش می دهد.”