بشر هزاران سال است که با زندگی طبیعی دست و پنجه نرم کرده است و به طرز چشمگیری در آن مهارت پیدا کرده است. تا به امروز، انسان ها باکتری ها را برای تولید دارو تغییر داده اند. او حتی محصولاتی با آفت کش های داخلی تولید کرده و سگی ساخته است که در تاریکی می درخشد. با وجود دستاوردهای فراوان انسان در زمینه مهندسی ژنتیک، با این حال، چیزی که هنوز روی آن کار می شود، بازگرداندن حیوانات منقرض شده به زندگی است.
در واقع، یک رشته زیست شناسی کامل بر احیای گونه های منقرض شده متمرکز شده است.
این تصویر با استفاده از داده های منتشر شده در Science News، مقدمه ای کوتاه بر حوزه علمی شگفت انگیزی به نام زیست شناسی انقراض ارائه می دهد.
مزایای انقراض
اولویت اول یافتن پاسخ این سوال است: بازگرداندن حیوانات منقرض شده چیست؟
تعدادی از مزایای تحقیقاتی وجود دارد که از رده خارج می شود. به عنوان مثال، برخی از دانشمندان معتقدند که مطالعه حیواناتی که اکنون منقرض شده‌اند و نحوه عملکرد آنها می‌تواند به پر کردن شکاف‌های موجود در نظریه‌های کنونی تکامل ما کمک کند.
انقراض همچنین می تواند تأثیر مفیدی بر محیط زیست داشته باشد. این به این دلیل است که وقتی یک حیوان منقرض می‌شود، از دست دادن آن اثر موجی بر روی تمام گیاهان و حیوانات درگیر در شبکه غذایی آن حیوان می‌گذارد.
به همین دلیل، بازگشت گونه‌های منقرض شده قبلی به اکوسیستم‌های قدیمی‌شان می‌تواند به تعادل مجدد و بازگرداندن محیط به دور از بحران کمک کند.
حتی این احتمال وجود دارد که توقف انقراض باعث کاهش گرمایش جهانی شود. دانشمند سرگئی زیموف معتقد است که معرفی مجدد حیوانی مانند ماموت پشمالو به تندرا می تواند به سکونت مجدد منطقه، احیای استپ های باستانی و احتمالاً کاهش سرعت آب شدن کلاهک های یخی کمک کند.
انقراض چگونه انجام می شود؟
عنصر کلیدی مورد نیاز برای تولید مثل یک گونه، DNA آن است.
متأسفانه DNA به آرامی تجزیه می شود و پس از از بین رفتن کامل، راهی برای بازیابی آن وجود ندارد. محققان تخمین می زنند که نیمه عمر DNA 521 سال است. بنابراین، پس از 6.8 میلیون سال، اعتقاد بر این است که به طور کامل ناپدید شده است.
به همین دلیل است که گونه هایی مانند دایناسورها عملاً هیچ شانسی برای انقراض ندارند. با این حال، بسیاری از موجودات اخیراً منقرض شده، مانند دودو، ممکن است فرصتی برای حفاظت داشته باشند.
در مورد ناپدید شدن، سه تکنیک اصلی وجود دارد:
① شبیه سازی
این تنها راه برای تهیه کپی دقیق DNA از چیزی است.
با این حال، این نیاز به یک ژنوم کامل دارد. بنابراین، این شکل از نجات ژنتیکی برای گونه‌هایی که اخیراً از دست رفته یا در حال انقراض هستند، مؤثرتر است.
② ویرایش ژنوم
ویرایش ژنوم دستکاری DNA برای تقلید از DNA از دست رفته است.
راه های مختلفی برای این کار وجود دارد. اما به طور کلی، این فرآیند شامل دستکاری محققان در ژنوم گونه های زنده برای ایجاد گونه جدیدی است که بسیار شبیه گونه های منقرض شده است.
از آنجایی که این یک کپی دقیق از DNA گونه منقرض شده نیست، این روش یک گونه هیبریدی ایجاد می کند که فقط شبیه حیوان منقرض شده است.
③ پرورش مجدد
پرورش مجدد نوعی از تولیدمثل است که در آن یک ویژگی متمایز از یک گونه منقرض شده (شاخ یا الگوی رنگی) به جمعیت های زنده بازگردانده می شود.
این مستلزم آن است که این صفت هنوز با مقداری بسامد در همان گونه وجود داشته باشد و این ویژگی به طور انتخابی به محبوبیت بازگردد.
این روش، مانند ویرایش ژنوم، یک گونه منقرض شده را احیا نمی کند، بلکه DNA و تنوع ژنتیکی را بازیابی می کند که به گونه منقرض شده یک ویژگی متمایز داده است.
آیا واقعا ارزش بازگرداندن گونه های منقرض شده را دارد؟
در حالی که تبلیغات و پتانسیل زیادی در مورد ایده بازگرداندن گونه های جانوری منقرض شده وجود دارد، چندین منتقد وجود دارند که معتقدند تلاش های دانشمندان بهتر است صرف چیزهای دیگر شود.
تحقیقات در زمینه اقتصاد انقراض نشان می دهد که پول بیشتری در برنامه های حفاظت از گونه ها سرمایه گذاری می شود. تخمین زده می شود که اگر برنامه های گفتگوی موجود روی آنها سرمایه گذاری شود، دو تا هشت برابر گونه ها نجات خواهند یافت.
جوزف بنت، زیست شناس دانشگاه کارلتون در اتاوا در مقاله ای در Science می گوید:
«اگر [یک] میلیاردر فقط به فکر بازگشت از مردگان است، قدرت به او خواهد رسید.”
پیشنهاد می کنیم این مقالات را نیز مطالعه کنید:
تولد یک اسب نادر و در معرض خطر شوالسکی. “حیوان مقدس” صحرای گبی
ارسال میلیون ها اسپرم به ماه برای مبارزه با انقراض موجودات زمینی
شبیه سازی اسب کمیاب و در خطر انقراض پرژوالسکی با استفاده از DNA 40 ساله
ویلیام گردنی؛ یک بازمانده در معرض خطر عصر یخبندان
راز انقراض ماموت ها فاش شد. نه تغییرات آب و هوایی، نه انسان های درنده