اگر دایناسورها منقرض نشده باشند، چه سرنوشتی در انتظار آنهاست؟

اگر دایناسورها منقرض نمی شدند، چه بر سر آنها و جهان می آمد؟ آیا آنها تکامل خواهند یافت و باهوش خواهند شد؟ آیا پستانداران هرگز بر جهان تسلط نداشته اند؟ در ادامه به این سوالات و بیشتر پاسخ خواهیم داد.

66 میلیون سال پیش، یک سیارک با نیرویی معادل 10 میلیارد بمب اتمی به زمین برخورد کرد و روند تکامل را به کلی تغییر داد. آسمان تاریک شد و گیاهان نتوانستند فتوسنتز کنند. سپس گیاهان ناپدید شدند و حیواناتی که از آنها تغذیه می کردند نیز ناپدید شدند. در مدت کوتاهی چرخه غذایی از بین رفت، به طوری که پس از نشستن گرد و غبار، خبری از 90 درصد گونه های جانوری روی کره زمین نشد.

اگر دایناسورها منقرض نشده بودند، وضعیت سیاره چگونه بود؟

همچنین تمام دایناسورها به جز چند پرنده منقرض شده اند. این امر تکامل انسان را ممکن کرد. حالا تصور کنید اگر دایناسورها منقرض نمی شدند چه اتفاقی می افتاد؟ آیا خزندگان پیشرفته می توانستند پرچم خود را روی ماه بگذارند یا قانون گرانش را کشف کنند؟

مغزها، ابزارها، زبان و گروه‌های اجتماعی بزرگ ما را به گونه‌ای غالب روی کره زمین تبدیل کردند. ما حتی نیمی از زمین را اصلاح کرده ایم تا غذای خودمان را تامین کنیم. در دهه 1980، دیرینه‌شناسی به نام دیل راسل گفت که اگر دایناسورها منقرض نمی‌شدند، ممکن بود برای استفاده از ابزار تکامل یافته و با مغز بزرگ خود به حالت قائم راه بروند.

اگرچه چنین چیزی غیرممکن نیست، اما محتمل هم به نظر نمی رسد. زیست شناسی یک حیوان مسیر تکاملی آن را محدود می کند. در واقع، نقطه شروع شما تا حد زیادی نقطه پایان شما را محدود می کند. اگر دانشگاه را رها کنید، احتمالاً جراح مغز و اعصاب، وکیل یا مهندس موشک ناسا نخواهید شد. اما شما ممکن است یک بازیگر، یک هنرمند یا یک کارآفرین شوید. این در مورد تکامل نیز صدق می کند.

اندازه دایناسورها را در نظر بگیرید، در دوره ژوراسیک خزندگانی مانند برونتوزاروس غول هایی با وزن 30 تا 50 تن بودند. ما چنین اندازه‌هایی را در جنس‌های دیگر مانند دوتیرین‌ها و تیتانوسورها دیده‌ایم. دایناسورهای غول پیکر در قاره ها، زمان ها و اقلیم های مختلف مشاهده شده اند. اما از سوی دیگر، دایناسورهای دیگری نیز در همین وضعیت داریم که نمی توانند به اندازه های غول پیکر برسند.

نقطه مشترک دایناسورهای غول پیکر خزنده بودن آنهاست. در واقع، چیزی در آناتومی آنها چنین پتانسیلی را آزاد کرد. همین امر در مورد دایناسورهای گوشتخوار نیز صدق می کند. زیرا آنها توانستند بیش از 100 میلیون سال به شکارچیان برتر تبدیل شوند. بازگشت به سوال اصلی اگر دایناسورها منقرض نمی شدند، آیا می توانستند جایگزین انسان شوند؟

دایناسورها بزرگ بودند. اما آنها مغز بزرگی نداشتند. همچنین پتانسیل قوی برای افزایش اندازه مغز ندارند. دایناسورهای دوره ژوراسیک مغزهای کوچکی داشتند. در پایان دوره کرتاسه، یعنی. 80 میلیون سال بعد، وضعیت کمی تغییر کرده است. مثلاً مغز تی رکس 400 گرم بود. اگرچه وزن مغز Volasirpter تنها به 15 گرم می رسد. این در حالی است که وزن مغز یک انسان معمولی 1.3 کیلوگرم است.

با نگاهی به گذشته، می توان گفت که حتی اگر دایناسورها منقرض نمی شدند، احتمالاً تغییر زیادی نمی کردند. آنها به تدریج به زندگی اجتماعی پیچیده ای منتهی شدند و شاخ های خاصی برای مبارزه و نمایش بر روی آنها ظاهر شد. اما با همه اینها به نظر می رسد که دایناسورها فقط خودشان را تکرار می کنند. حیوانات بزرگ با مغزهای کوچک.

شاید در نهایت مغز دایناسورها کمی بزرگتر شد، اما آنها هرگز نتوانستند به عنوان موجودات باهوش ظاهر شوند. همچنین، اگر آنها هنوز در این سیاره وجود داشتند، بر پستانداران تسلط داشتند و شرایط سیاره زمین کاملاً متفاوت بود.

امروزه برخی از دایناسورهای بازمانده مانند زاغ ها و طوطی ها مغز پیچیده ای دارند. آنها می توانند از ابزار استفاده کنند، صحبت کنند و بشمارند، اما پستاندارانی مانند میمون ها و دلفین ها مغز بزرگتر و رفتارهای پیچیده تری دارند.

آیا انقراض دایناسورها یک ضرورت برای تکامل گونه های هوشمند بود؟

تاریخچه تکامل نخستی ها نشان می دهد که تکامل انسان اجتناب ناپذیر نبوده است. در آفریقا، نخستی‌ها به میمون‌هایی با مغز بزرگ تکامل یافتند و در طول 7 میلیون سال، انسان‌های باهوش ظاهر شدند. اما در جاهای دیگر، تکامل مسیر بسیار متفاوتی را در پیش گرفت.

وقتی میمون‌ها 35 میلیون سال پیش وارد آمریکای جنوبی شدند، تنوع بیشتری پیدا کردند. علاوه بر این، پستانداران حداقل در سه زمان مختلف (55، 50 و 20 میلیون سال پیش) وارد آمریکای شمالی شدند. اما هیچ یک از آنها موفق نشدند به موجودی تبدیل شوند که قادر به ساخت بمب اتمی باشد و در نهایت به دلایل نامعلومی ناپدید شدند.

تنها در آفریقا ترکیبی از شرایط مساعد و شانس به تکامل انسان منجر شد. در واقع، اگر دایناسورها منقرض نمی شدند، ممکن بود هرگز شرایط برای ظهور انسان ها فراهم نمی شد. از سوی دیگر، پستانداران نمی توانستند بر این سیاره برتری داشته باشند و فقط دایناسورهایی با مغز کوچک بر این سیاره حکومت می کردند.