اگر ماه به زمین برخورد کند چه اتفاقی می افتد؟

از آنجایی که ماه نزدیک ترین جرم آسمانی به زمین است، گاهی تصور می شود که ممکن است روزی این ماه زیبا با زمین برخورد کند؟ و هنگام برخورد ماه با زمین چه اتفاقی خواهد افتاد؟ در ادامه به نزدیک ترین سناریوها در این مورد که مبتنی بر علم هستند می پردازیم.

ماه درخشانی که آسمان شب ما را روشن می کند، بزرگترین ماه طبیعی منظومه شمسی نسبت به اندازه سیاره ای است که به دور آن می چرخد. این ماه زیبا می تواند به عنوان یک نقطه قرمز در آسمان یا به عنوان یک گوی سفید ظاهر شود تا شب های ما را روشن کند. اما اگر آن ماه بیفتد و به زمین برخورد کند چه؟ آیا جامعه بشری این ضربه را تحمل خواهد کرد؟

برای پاسخ به این سؤالات، اولاً، ماه نمی تواند بدون یک رویداد فاجعه بار مدار خود را تغییر دهد، اما در عوض می تواند مدار خود را به طور کامل از بین ببرد (که تقریباً غیرممکن است و فقط از طریق برخورد مستقیم). یک سیارک یا جسم کیهانی دیگر با جرم مشابه ماه).

اما اگر سیاره ای بزرگ در زمان مناسب و در مکان مناسب در نزدیکی ماه قرار گیرد، می تواند مسیر مداری ماه را با حرکات لرزه ای تغییر دهد و آن را به سمت زمین هدایت کند. این امر بسیار بعید به نظر می رسد و حتی اگر چنین رویدادی رخ دهد، سال ها طول می کشد تا ماه به نصف فاصله فعلی خود از زمین برسد.

حال اگر تصور کنیم که ماه از مدار خود خارج می شود و به حد رواچ می رسد (حد رواچ: فاصله ای که یک جرم آسمانی در هنگام نزدیک شدن به جسم دیگر به دلیل گرانش انسجام خود را حفظ می کند)، به دلیل نیروی جزر و مدی ناشی از با گرانش سیاره زمین، ماه متلاشی و نابود می شود.

تکه های ایجاد شده در اثر نابودی ماه، حلقه هایی مانند حلقه های اطراف سیاره زحل در اطراف سیاره ما تشکیل می دهند، با این تفاوت که این قطعات پس از مدت کوتاهی به زمین می افتند و می توانند تهدید بزرگی برای زندگی انسان و سایر موجودات باشند. زنده ایجاد کنید

تأثیر ماه بر حرکات جزر و مدی

ماه تأثیر قابل توجهی بر سیاره ما دارد. از دیدگاه نجوم و اخترفیزیک، مسئولیت اصلی ماه ایجاد و حفظ حرکت جزر و مدی زمین است. گرانش ماه باعث می‌شود که آب‌های زمین کم و زیاد شود و همچنین محور چرخش زمین را ثابت نگه می‌دارد.

در غیاب ماه، انحراف محوری زمین دائماً تغییر می کند و این امر آب و هوا و فصول زمین را مختل می کند. ماه هر سال حدود 4 سانتی متر از زمین دور می شود. بنابراین می توان گفت که ماه در خطر سقوط ناگهانی از فضا نیست و تعادل پایداری بین زمین و ماه برقرار است.

الگوی مارپیچی پیوسته ای که ماه به وسیله آن محور چرخش زمین را تثبیت می کند، همچنین آب های اقیانوس را در یک موج ثابت نگه می دارد که می تواند از یک تغییر کوچک بین جزر و مد تا محدوده قابل توجهی متفاوت باشد.

بر اساس داده‌های مرکز ملی جزر و مد دانشگاه لیورپول، در حالی که گرانش زمین ماه را در مدار ثابتی نگه می‌دارد، کشش گرانشی رقابتی ماه نیز اقیانوس و آب دریا را به سمت خود می‌کشد در یک چرخه کلی حدود 12.5 ساعت بین جزر و مد و جزر و مد و جزر و مد نوسان می‌کند. جریان.

اگر ماه در حال سقوط به سمت زمین باشد، اولین تغییری که بلافاصله قابل مشاهده خواهد بود، تغییر شدید در برنامه جزر و مد است.

بر اساس گزارش های موجود، اگر روزی ماه روی زمین بیفتد، به گردش خود ادامه می دهد و مدارهای کوچک تری را تا رسیدن به سیاره زمین تشکیل می دهد. این منجر به یک حرکت جزر و مدی عظیم می‌شود که در طی آن ماه به نزدیک‌تر شدن ادامه می‌دهد.

در نهایت، آب های جزر و مدی به شکل سونامی صدها فوتی به ساحل می آیند. همه این رویدادها می توانند زمین را به طور کامل نابود کنند. برخی از جزایر زمین در بیشتر روز در زیر آب خواهند بود، مناطق ساحلی پرجمعیت غیرقابل سکونت خواهند بود و نمک‌های حاصل از محصولات، خاک و سفره‌های زیرزمینی حتی در دوره‌هایی که جزر و مد در حال عقب‌نشینی است، توسط آب شسته می‌شوند.

برخورد ماه می تواند شرایطی شبیه به رویدادهای انقراض قبلی ایجاد کند

چه ماه بتواند به طور فیزیکی با زمین برخورد کند یا به قطعات کوچک‌تر تبدیل شود و در نهایت مانند حلقه‌های زحل به دور زمین بپیچد، سیاره زمین در نهایت شرایطی را تجربه خواهد کرد که دانشمندان آن را یکی از مهم‌ترین رویدادهای انقراض جمعی می‌دانند. تاریخ سیاره ما

انقراض های دسته جمعی زیادی تاکنون ثبت شده است و بقایای این رویدادها به عنوان فسیل در موزه ها قرار داده شده است. در میان تمام این رویدادهای انقراض دسته جمعی، انقراض کرتاسه-ترشیاری (انقراض KT) بیشترین مورد بحث و علاقه برای محققان است.

به گزارش مجله تاریخی، 65 میلیون سال پیش یک ضربه باعث تغییر شدید آب و هوای زمین شد و شرایط را برای زندگی گیاهی و جانوری در این سیاره غیرقابل قبول کرد.

محققان چندین سناریو را مطالعه کرده‌اند، اما یکی که احتمالاً به واقعیت نزدیک‌تر است، برخورد سیارکی عظیمی است که مقادیر غیرقابل محاسبه زباله را به اتمسفر و به مدار پایین زمین پرتاب می‌کند.

این رویداد باعث شد که ابری از غبار و زباله از سیارک جو زمین را پر کند و توانایی اکوسیستم های موجود برای حمایت از حیات را به شدت تغییر دهد. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که فعالیت‌های آتشفشانی در کوه‌ها پس از برخورد سیارک به زمین دوباره آغاز شده است و زندگی را حتی بیش از پیش تهدید می‌کند.

برخورد ماه نیز قطعاً منجر به بازگشت به زمین آتشفشانی قدیمی خواهد شد و ابر گرد و غبار حاصل از آن نور خورشید را برای سال‌ها یا حتی دهه‌های بی‌پایان از بین می‌برد. همانطور که مشخص است، چنین برخوردی به زندگی در زمین پایان می دهد و زمین را به حالت اولیه خود باز می گرداند.

اما خوشبختانه ماه سالانه حدود 4 سانتی متر از زمین دور می شود و بعید است شاهد اتفاقاتی مانند آتشفشان ها و خاموش شدن جو در میلیون ها سال پیش روی زمین باشیم. این بدان معناست که زمین هرگز شاهد یک خسوف دائمی نخواهد بود و حلقه هایی مشابه حلقه های زحل هرگز در اطراف سیاره ما ظاهر نمی شوند. ماه برای همیشه به عنوان نوری درخشان در شب های سیاره زمین باقی می ماند.