شاید نام پارادوکس حباب هوای 500 ساله لئوناردو داوینچی را شنیده باشید. در این پارادوکس، داوینچی متوجه شد که حبابها به جای اینکه مستقیماً روی آب بالا بروند، به صورت مارپیچ و زیگزاگ به سطح آب نزدیک شدند. اکنون دانشمندان موفق به حل این معمای 500 ساله شده اند.
دانشمندی به نام «میگل آنجل هرادا» از دانشگاه سویل به همراه «جنس جی. Eggers» از دانشگاه بریستول، توانسته اند توضیحی برای حرکت ناهموار حباب ها هنگام بالا آمدن در آب بیابند. به گفته محققان، مطالعه آنها می تواند به درک حرکت ذرات هنگام عبور از حالت جامد به گاز کمک کند.
حل پازل 500 ساله داوینچی با تکنیک گسسته سازی عددی
بر اساس بیانیه منتشر شده، در این مطالعه جدید، دانشمندان دقیقاً رابطه بین هوا و آب در بالون را با استفاده از تکنیک گسسته سازی عددی تعریف کردند که به آنها اجازه می داد حرکت بالون را شبیه سازی کرده و پایداری آن را بررسی کنند.

به گفته محققان، زمانی که شعاع کروی حباب از 0.926 میلی متر بیشتر شود، حباب از مسیر مستقیم آب جدا می شود. نتیجه ای که در حدود دو درصد از مقادیر تجربی بدست آمده از آب فوق خالص در دهه 1990 است. علاوه بر این، شبیه سازی های آنها با اندازه گیری دقیق حرکت ناپایدار بالون مطابقت کامل دارد.
در این مطالعه، دانشمندان مکانیزمی را برای ناپایداری مسیر بالون پیشنهاد کردند که در آن کج شدن دوره ای بالون انحنای آن را تغییر می دهد و بر سرعت رو به بالا تاثیر می گذارد. در نتیجه به سمت بالا متمایل می شود. سپس عدم تعادل فشار باعث می شود حباب به موقعیت اولیه خود بازگردد و این چرخه دوره ای ادامه می یابد. همانطور که سیال سریعتر حرکت می کند و فشار سیال در نزدیکی سطح انحنای زیاد کاهش می یابد.
به گفته میگل آنجل هرادا و جنز جی. بنابراین حرکت حباب ها در آب در طیف وسیعی از پدیده های طبیعی از صنایع شیمیایی گرفته تا محیط زیست نقش اساسی دارد. همچنین افزایش شناوری یک بالون هم از نظر تجربی و هم از نظر تئوری به عنوان یک الگوی تحقیقاتی عمل می کند.
نتایج کار محققان در مجله PNAS منتشر شده است.