راز کتاب عجیب و رمزگذاری شده گالیله در شرف فاش شدن است

گالیله را یکی از دانشمندان پرکار می دانند که در عصر خفگی زندگی می کرد. راز کتاب رمزگذاری شده عجیب گالیله چیست و محتوای آن چیست؟

نسخه خطی منسوب به گالیله که در ماه اوت جعلی شناخته شد، منجر به کشف کتابی متفاوت و بحث برانگیز توسط ستاره شناس مشهور ایتالیایی شد. به عبارت دیگر، تحقیقات جدید نشان می دهد که این کتاب توسط یک ستاره شناس مشهور ایتالیایی نوشته شده است، اما نویسنده از نام مستعار استفاده کرده است.

راز کتاب رمزگذاری شده عجیب گالیله چیست؟

یادداشت‌های منتشر نشده قبلی گالیله که پس از کشف نسخه جعلی مورد بررسی قرار گرفت، نشان می‌دهد که او نویسنده رساله اصلی با عنوان ایتالیایی Considerazioni Astronomiche di Alimberto Maur بوده است که ترجمه فارسی آن «ملاحظات نجومی آلمبرتو ماور» است. و در سال 1604 منتشر شد.

سایر محققان در آن زمان معتقد بودند که گالیله نویسنده این اثر است، اگرچه آن را به نام مستعار آلمبرتو مائوری نسبت دادند. در زمان حیات گالیله، نوشتن کتاب ها و رساله ها با نام مستعار برای جلوگیری از بحث و جدل رایج بود. گزارش شده است که گالیله آثار دیگری را با نام مستعار منتشر کرده است، اما تألیف Considerazioni Astronomiche تا به امروز تأیید نشده است. متیو کاسی، محقق دپارتمان فلسفه و میراث فرهنگی در دانشگاه فوسکاری ونیز، گفت:

این اثر یک رساله کامل است و توسط یکی از درخشان ترین نوابغ غرب نوشته شده است.

این رساله تنها چند سال قبل از سیدرئوس نونسیوس معروف گالیله به زبان ایتالیایی، “پیام آور ستارگان” منتشر شد، که در سال 1610 مشاهدات موفقیت آمیز او از قمر زمین و چهار قمر مشتری را از طریق اولین تلسکوپ نجومی ثبت شده توصیف کرد. کاسکی همچنین گفت:

ممکن است این اثر را مقدمه ای برای رساله رسول ستارگان بدانید، زیرا این اثری بود که تاریخ علم و نجوم را به کلی تغییر داد. برای مورخان فلسفه مانند من، این اثر گنجینه ای گرانبها محسوب می شود.

متن هایی با نام مستعار

کشفی که گالیله نویسنده Considerazioni Astronomiche است با اکتشافاتی در اوایل سال جاری مرتبط است که نشان می داد نسخه خطی منسوب به گالیله در کتابخانه دانشگاه میشیگان در واقع جعلی بوده است. همانطور که لایو ساینس گزارش می دهد، واترمارک روی این دست نوشته نشان می دهد که باید بیش از 100 سال پس از مرگ گالیله نوشته شده باشد و به جعلی بودن آن اشاره دارد.

به احتمال زیاد توسط جاعل پرکار ایتالیایی توبیا نیکوترا در دهه 1920 یا 1930 نوشته و تایپ شده بود، در سال 1934 در حراجی خریداری شد و سپس چهار سال بعد به دانشگاه میشیگان اهدا شد. تحقیقات همچنین نشان داد که دو نامه مورد استفاده برای احراز هویت نسخه خطی جعلی پیدا شد و احتمالا توسط خود نیکوترا نوشته شده است. یکی از نامه ها ادعا می کند که گالیله رساله Considerazioni Astronomiche را نوشته است که شک و تردیدهایی را در مورد نویسنده ایجاد می کند.

گالیله هرگز نگارش نجوم آلمبرتو مائوری را تایید نکرد و تا به امروز تنها مدرکی که نشان می‌دهد نویسنده او بوده، خود نامه است. در اوایل سال جاری، کاسی یادداشت منتشر نشده ای را کشف کرد که واقعاً توسط گالیله در کتابخانه ای در فلورانس نوشته شده بود، که در آن ستاره شناس مکان هایی را فهرست کرده بود که دانشمند ایتالیایی لودوویکو دل کلمبو به ایده های او حمله کرده بود.

به گفته کاسی، گالیله خاطرنشان می کند که دل کلمب از Considerazioni Astronomiche di Alimberto Mauri انتقاد کرده است، و نشان می دهد که هر زمان که آلمبرتو مائوری در چاپ مورد انتقاد قرار می گرفت، گالیله شخصاً احساس می کرد که مورد حمله قرار گرفته است. کاسکی گفت:

وقتی گالیله در یادداشت شخصی خود نوشت که [لودویکو دل کلمبه] او با تحقیر با من صحبت می کرد، او یک مائوری محسوب می شد.

نظریه های بحث برانگیز گالیله

کاسی همچنین گفت که دل کلمب رساله ای منتشر کرد که مدعی بود ستاره جدیدی که در سال 1604 دیده شد (یک ابرنواختر) اصلاً جدید نبوده و همیشه وجود داشته است اما فقط گاهی قابل مشاهده است. این ایده‌ها با نظریه‌های ارسطو که در مدل بطلمیوس از منظومه شمسی تجسم یافته بود، مطابقت دارد، که به دروغ ادعا می‌کرد که خورشید، سیارات و ستارگان ساکن هستند و به دور زمین می‌چرخند.

اما گالیله، با نام مستعار آلمبرتو مائوری، نوشت که ستاره جدیدی که او از آن صحبت کرد، واقعاً جدید بود و دیدگاه ارسطویی را با چالشی جدی مواجه کرد. او همچنین چندین ایده رادیکال دیگر را برای آن زمان ارائه کرد، مانند این ادعا که ماه می تواند کوه هایی مانند زمین داشته باشد. پیتر بارکر، استاد تاریخ علم در دانشگاه اوکلاهاما می گوید:

استفاده از نام مستعار ایمن تر است زیرا اگر همه چیز طبق خواسته شما پیش نرود، سرزنش نخواهید شد. اما اگر درست بود، می‌توانستید بگوییم که من بودم.

اگرچه بارکر در این کشف جدید دخالتی نداشت، اما گفت که تحقیقات کاسکی متقاعد شده است. انتساب Considerazioni Astronomiche به گالیله توسط مورخ دانشگاه ایالتی جورجیا، نیک وایلدینگ، پذیرفته شد که نسخه خطی دانشگاه میشیگان را جعلی معرفی کرد. وایلدینگ در بیانیه ای گفت:

این یک مثال عالی از این است که چگونه تحقیقات آرشیوی هوشمند می تواند برخی از آسیب های وارد شده توسط جاعلان را خنثی کند. دکتر کاسکی به ما نشان داده است که ترکیبی از شک و مهارت ما را به حقیقت تاریخی می رساند.

کاسی گفت که گالیله هنگام تدریس در دانشگاه پادوآ، شهری در شمال ایتالیا که در آن زمان توسط جمهوری ونیز اداره می شد، Considerazioni Astronomiche را نوشت. به گفته وی، این رساله احتمالاً تلاشی از سوی گالیله برای یافتن حمایت در روم بوده است، زیرا خطاب به خزانه دار پاپ بود. وی همچنین افزود:

اما رم و ونیز در آن زمان درگیر درگیری دیپلماتیک بودند و ذکر نام او در رساله ای که توسط دولت دشمن نوشته شده بود برای او غیرعاقلانه بود.