30 سپتامبر 1401 در 9:12 ب.ظ
دانشمندان اخیرا فسیل دایناسوری را کشف کرده اند که تا حد امکان دست نخورده در دل یک سنگ حفظ شده است.
دیرینه شناسان بقایای اولین دایناسور فسیل شده با خز را کشف کردند که اعتقاد بر این است که قدمت آن به 300 میلیون سال قبل می رسد. پس از کشف یکی از بهترین فسیل‌های دایناسور، دانشمندان بر این باورند که اکنون با یک مومیایی دایناسور سروکار دارند.
بر اساس گزارشی که هفته گذشته توسط دانشگاه ریدینگ انگلستان منتشر شد، محققان این فسیل دایناسور را در دل سنگی که در دامنه تپه قرار گرفته بود، پیدا کردند.
در کانادا، باستان شناسان معتقدند که این فسیل دایناسور یک یافته نادر است. یکی از غنی‌ترین ذخایر فسیل‌های دایناسور در جهان، پارک استانی دایناسور در آلبرتا، کانادا، حاوی فسیل‌های یک دایناسور بزرگ گیاه‌خوار به نام هادروساروس است. کشف این فسیل دایناسور با پوست کامل می تواند به دانشمندان کمک کند تا بفهمند هادروسورها واقعاً چه شکلی هستند.
بخش زیادی از دم و پای راست در این فسیل حفظ شده است و ساختار فسیلی نشان می دهد که کل اسکلت دست نخورده در داخل تپه قرار گرفته است. یافتن یک اسکلت کامل دایناسور یک اتفاق بسیار نادر است، بنابراین این فسیل دایناسور استثنایی محسوب می شود و می تواند جزئیات مهمی را در مورد ظاهر و آناتومی کلی این موجود آشکار کند.
این فسیل در حین جستجو توسط دانشجویان میدانی کشف شد. در سال 2021، دکتر برایان پیکلز از دانشگاه ریدینگ و تیم تحقیقاتی او در طی یک سفر میدانی در مدرسه با این فسیل دایناسور برخورد کردند. این کشف در واقع زمانی اتفاق افتاد که یکی از داوطلبان خدمه به نام تری کاسکی تکه کوچکی از اسکلت را دید که از دامنه تپه بیرون زده بود.
اولین مدرسه بین المللی دیرینه شناسی با حضور دانشگاهیان و دانشجویان دانشگاه ریدینگ و دانشگاه نیوانگلند استرالیا امسال آغاز می شود. اعضای تیم، با همکاری موزه سلطنتی تایرل در کانادا، در حین حفاری اسکلت، برای محافظت از قسمت های در معرض فسیل دایناسور تلاش می کنند. دکتر پیکلز در بیانیه ای گفت: “اکتشافات هیجان انگیزی در راه است و ما امیدواریم که حفاری را در دو فصل آینده تکمیل کنیم.”
بر اساس اندازه کوچک دم و پاها، دکتر پیکلز فکر می کند که احتمالاً فسیل یک دایناسور جوان است. شواهد فسیلی فراوانی از دایناسورهای بالغ با نوک اردک وجود دارد، اما یافته‌های فسیلی دایناسورهای جوان‌تر نادرتر است. در نتیجه، این کشف می تواند به دیرینه شناسان کمک کند تا بفهمند هادروسارها چگونه تکامل یافته و رشد کرده اند.
به گفته دکتر کالب براون از موزه سلطنتی تایرل، کشف فسیل‌های هادروسور در این منطقه نسبتاً رایج است. با این حال، این یافته بسیار منحصر به فرد در نظر گرفته می شود زیرا پوست سنگ شده ای که بیشتر اسکلت در معرض دید را می پوشاند.
محققان پیشنهاد می‌کنند که اگر تکه‌های بیشتری از پوست در داخل سنگ حفظ شود، می‌توانیم تصویر کامل‌تر و دقیق‌تری از ظاهر هادروسارها به دست آوریم. پس از تکمیل پروژه تحقیقاتی، فسیل دایناسور به آزمایشگاه آماده سازی موزه سلطنتی تایرل منتقل می شود، جایی که تکنسین های آموزش دیده مطالعات دقیقی از ساختار فسیل انجام خواهند داد.
آماده سازی شامل تعیین درجه حفظ اسکلت بدن، سلامت آن و میزان پوست باقی مانده است. شناسایی دقیق دایناسورهای منقار اردک تنها در صورتی امکان پذیر است که جمجمه آن پیدا شود. با توجه به اندازه و نگهداری آن، ممکن است چندین سال طول بکشد تا این نمونه به طور کامل برای مطالعه و نمایش آماده شود.