ماه 16 فضاپیمای بدون سرنشین شوروی 20 سپتامبر 1970 بود ماه فرود آمد.
هدف از این ماموریت نمونه برداری از خاک ماه و بازگرداندن آنها به زمین بود.
درباره لونا 16
بعد از دو ماموریت هیجان انگیز آپولودر 11 و 12 روس ها تصمیم گرفتند کاوشگری به نام لونا 16 را پرتاب کنند. قبل از این ماموریت، ماه 15 او همزمان با آپولو 11 به ماه رفت اما به دلیل فرود ناهموار شکست خورد و مورد توجه جهان قرار نگرفت.
بنابراین مشکل اصلی این فضاپیماها فرود روی ماه بود. نکات فرآیند فرود را محاسبه می کند جورج گرچکو (جورجی گرچکو)، فضانورد روسی که در آن زمان مهندس سیستم های فضایی بود. قبل از آن او توانسته بود در فضا پرواز کند ماه 9 بر خاک ماه فرود آمد.
پرتاب موفقیت آمیز لونا 16 می تواند توجه جهانیان را به خود جلب کند و تا حدی شکست روس ها را جبران کند. به همین دلیل در آن زمان بسیار مهم بود.
این فضاپیما از دو قسمت متصل به یکدیگر تشکیل شده بود که یک مرحله برای خروج از مدار زمین و مرحله بعدی برای فرود بر روی ماه طراحی شده بود. بالای آن یک استوانه سر گرد داشت که ظرف نمونه خاک را حمل می کرد.
ظرف حاوی نمونه طوری طراحی شده است که تحت تأثیر محیط قرار نگیرد تا دانشمندان بتوانند ماهیت واقعی خاک ماه را مطالعه کنند. مرحله طراحی شده برای فرود فضاپیما مجهز به دوربین تلویزیونی، مانیتورهای تشعشع و دما، تجهیزات ارتباطی و بازویی برای سکوی حفاری برای جمع آوری نمونه های خاک بود.
شرح ماموریت
کاوشگر لونا 16 در 13 سپتامبر 1970 به مدار ماه پرتاب شد و یک هفته بعد روی ماه فرود آمد.
شش دقیقه طول کشید تا کاوشگر از طریق رانشگر اصلی روی ماه فرود آمد.
کمتر از یک ساعت پس از فرود، نمونه برداری از خاک ماه در منطقه شمال شرقی دریای باروری آغاز شده پس از هفت دقیقه، نمونه ها به مخزن کروی کوچک روی بدنه فضاپیما منتقل شدند.
یک روز پس از فرود، مرحله بازگشت به ماه از بخش پایینی خود جدا شد و با استفاده از موتور موشک خود به زمین بازگشت. سه روز بعد، با نزدیک شدن فضاپیما به زمین، فرودگر آن از حامل جدا شد و در نهایت به جو زمین رسید.
با چتر نجات به آرامی سوخت گیری کنید قزاقستان فرود آمد. بازیابی نفتکش توسط تیم تحقیقاتی که در مناطق مختلف مستقر شده بودند انجام شد.
پس از این تانک به مسکو ارسال شد و به این ترتیب روس ها به موفقیت جدیدی در فناوری فضایی دست یافتند و رسانه های جهانی کار لونا 16 را بزرگترین پیروزی دانشمندان شوروی در آن زمان دانستند.