«احمدرضا نخجوانی» که بیش از 15 سال مدیرعامل گروه شاتل بود، از سمت خود استعفا داد. او اگرچه دلیل دقیق استعفای خود را اعلام نکرد، اما در صفحه اینستاگرام خود از «چاقویی که به استخوان رفت» صحبت کرد و پایان تلخ آن را بهتر از تلخی بی پایان دانست.
«احمدرضا نخجوانی» از سال 1385 به عنوان مدیرعامل و عضویت در هیئت مدیره شرکت های شاتل مشغول به کار بوده اما اکنون تصمیم به ترک این سمت گرفته است. وی در صفحه شخصی خود در اینستاگرام استعفای خود را اعلام کرد و با این مقدمه آغاز کرد:
“در طول زندگی ام آموخته ام که هرگز نباید بر اساس عواطف یا احساسات تصمیم گرفت. بر این اساس تصمیم خود را برای همکاری با گروه شرکت های شاتل در شرایطی که از نظر خودم آرام و منطقی هستم به اطلاع همگان برسانم. شاید در اذهان عمومی این سوال پیش بیاید که انگیزه عمومی شدن این ماجرا چیست و من می خواهم بگویم که طی پانزده سال تصدی سمت مدیرعاملی یک شرکت چند هزار نفری به عنوان بزرگترین فعال در صنعت، تصمیم گیری در شاتل را می طلبد، همکاران، ارباب رجوع، وزارت، رسانه و… از زبان خودم می شنوم.
همچنین نهجوانی به فراز و نشیب های زیادی در محیط بیرون شاتل و داخل گروه به ویژه چالش های وصف ناپذیر اعضای هیئت مدیره اشاره کرد و آنها را رنجی پنهان دانست که چند سالی است جسم و روح او را فرسوده کرده است: قصد برجسته شدن ندارم و قصد ندارم از خودم قهرمان بسازم، اما شهادت می دهم که در چند سال گذشته این موقعیت را نه برای پول و اعتبار اجتماعی، بلکه برای اینکه از خودم بپرسم حفظ کرده ام. آیا با نداشتن انرژی کافی و ترک این میدان طوفانی، به عده ای صدمه بزنم. هزاران خانواده خواهند بود که از این سفره امرار معاش خواهند کرد.»
وی اگرچه مستقیماً دلیل استعفای خود را ذکر نکرد، اما از قرار گرفتن چاقوی روی استخوان صحبت کرد و معتقد است پایان تلخ بهتر از تلخی بی پایان است: «بر این اساس، من استعفای خود را از مدیرعاملی گروه شرکت‌های شاتل تقدیم کرده‌ام. هیئت مدیره . و من فقط یک توقع دارم، اینکه اجازه دهند بروم. بدیهی است وظایف و وظایفی که بر دوش من است را در مدت زمان معین و کوتاهی انجام خواهم داد.
نهجوانی با آرزوی بهترین ها برای عزیزانش در شاتل، ابراز خوشحالی کرد که در این سال ها هرگز نخواسته اعتبار اجتماعی خود را از این موقعیت کاری بگیرد.
حال باید منتظر ماند و دید که آیا استعفای او از سوی هیئت شاتل پذیرفته می شود یا خیر.