سلامت مغز شما شاید قوی ترین پیش بینی کننده مدت عمر شما باشد. سلامتی چیزی است که تعیین می کند که آیا زندگی از جوانی تا پیری غنی و پربار باشد.
خودرویی که به خوبی با گاز باکیفیت، تعویض منظم روغن و سرویس‌دهی با قطعات جدید به خوبی رانندگی می‌شود، احتمالاً بیشتر از خودرویی که مراقبت نشده است، دوام خواهد آورد. به همین ترتیب، ساده ترین راه برای داشتن مغزی سالم در میانسالی و بعد از آن داشتن عادات جسمی و روحی خوب است.
اما اگر کسی در تعمیر کند باشد، مانند مالک خودرویی که سال ها به تعویض روغن نیاز دارد، چه؟ مالک خودرو همیشه می تواند قطعات موتور خود را تعویض کند. از سوی دیگر، شما فقط یک مغز دارید که اساساً شامل نورون هایی است که با آنها متولد شده اید، به علاوه تعدادی که بعداً در مناطق محدودی اضافه می شوند. همانطور که آنها شروع به مردن می کنند، آیا می توانند نجات یابند یا حتی قوی تر شوند؟
داستان دو موش
ماریان دایموند، محقق مغز متقاعد شده است که برای بهبود عملکرد مغز هرگز دیر نیست و در اینجا به بررسی چرایی این فکر می پردازیم.
در دهه 1960، دایموند دو گروه از موش ها را مقایسه کرد. گروه اول در یک سلول خاکستری در یک زندان با حداکثر امنیت محبوس بودند. آنها صرفا برای زنده ماندن غذا می خوردند، اما مغزشان کمی تحریک می شد. هیچ بازی، پازل و گردهمایی وجود نداشت. او گروه دوم را در مدرسه موش‌ها با وقفه‌های زیاد قرار داد. آنها اسباب‌بازی‌ها و شیرآلاتی داشتند که با آنها بازی می‌کردند، پیچ و خم‌های چالش برانگیز برای کاوش، ابزارهای ورزشی برای افزایش گردش خون در عضلات و اعصاب، و بهتر از همه، موش‌های دیگر برای به اشتراک گذاشتن تجربیات خود. هنگامی که او آنها را تحت آزمایش زمانی قرار داد که در آن موش ها از پیچ و خم های یکسان می دویدند، موش هایی که در یک محیط محرک جسمی و ذهنی زندگی می کردند بسیار بهتر عمل کردند.
سپس دایموند در آزمایشی مشابه کاری را انجام داد که نمی توانست با انسان ها انجام دهد. او برندگان و بازندگان را زیر چاقو می گذارد تا مغز آنها را بررسی کند. (زندگی منصفانه نیست؛ به خصوص برای یک جونده.) موش هایی که در یک محیط آموزشی بودند و در مسابقات پیروز شدند، مغزهای بسیار متفاوتی با موش های گروه کنترل داشتند. قشر جلوی مغز آنها – لایه‌های بیرونی و قشری که مسیرهای عصبی برای درک جهان را در خود جای داده است – از موش‌های تحریک‌نشده ضخیم‌تر بود.
موش هایی با مغز قوی تر، ارتباطات عصبی بیشتری دارند. یکی از نشانه های فعالیت ذهنی بیشتر. آنها همچنین دارای رگ های خونی بیشتری برای حمل اکسیژن بودند تا این اتصالات را در حداکثر کارایی فعال نگه دارند. دایموند شواهد قانع کننده ای به دست آورده بود که نشان می دهد وضعیت ذهنی او وضعیت فیزیکی مغز را نشان می دهد. یادگیری باعث تقویت مغز می شود همانطور که ورزش باعث تقویت عضلات پاها، بازوها و شکم می شود.
تحقیقات دایموند همانقدر که آموزنده بود، پیچش غیرمنتظره ای نیز داشت: او روی موش های جوان آزمایش نکرده بود. او موش های میانسال و مسن را انتخاب کرد. معادل سن 60 تا 90 سال در انسان. موش‌های قدیمی مغزهایی داشتند که می‌توانست در پاسخ به تجربیات جدید تغییر کند (شرایطی به نام پلاستیسیته).
این خبر خوبی است؛ اما فقط برای موش. ساختار مغز در همه پستانداران به طور قابل توجهی مشابه است. آنچه برای موش‌ها، سگ‌ها، اسب‌ها و میمون‌ها کار می‌کند، برای انسان‌ها نیز مؤثر است. دیاموند با یافته های خود اطمینان یافت که مغز در هر سنی می تواند تغییر کند. مغزهای مسن مدت بیشتری طول می کشد تا به زندگی سالم پاسخ دهند، اما مطمئنا این کار را می کنند. او می گوید: «ما می گوییم که اگر از مغز خود استفاده کنید، می توانید به اندازه یک مغز جوان آن را تغییر دهید.
آسیب در طول زمان
زمان به سه طریق بر علیه مغز عمل می کند. هنگامی که مغز به پیری واکنش منفی نشان می دهد، این کار را از طریق بیماری، عدم استفاده و تغییرات فیزیکی مرتبط با پیری انجام می دهد. این بیماری با افزایش سن بیشتر می شود و بسیاری به مغز حمله می کنند. بیماری‌ها از سکته مغزی که با قطع جریان خون سلول‌های مغز را می‌کشد تا تومورهای مغزی و انحطاط مغز را شامل می‌شود.
عدم استفاده باعث نادیده گرفته شدن و از بین رفتن اتصالات عصبی می شود و در نهایت این بی توجهی به اتصالات فعال سرایت می کند. چه کسی بسیاری از مباحث مثلثات دبیرستان را در دوران میانسالی یا پیری فراموش نمی کند، اگر از 18 سالگی از آن استفاده نکرده باشد، یا پس از سال ها کنار گذاشتن شطرنج در آن ضعیف شده است؟
به هر حال، پیری خود برخی از شاخه های عصبی مغز را هرس می کند، تعدادی نورون را از بین می برد و بقیه را در معرض اثرات تجمعی یک عمر قرار گرفتن در معرض مواد سمی و سایر مواد شیمیایی طبیعی قرار می دهد.
اما تقریباً همه شخصی را می شناسند که 80 یا 90 سال یا بیشتر عمر کرده و هنوز از نظر روانی سالم است. یک مغز پیر و سالم، اطلاعات را کندتر از مغز جوان پردازش می کند، اما وقتی چیزی یاد می گیرد، آن را به عنوان گنج ذخیره می کند تا بارها و بارها از آن استفاده کند.
در هر سنی تغییر کنید
تمام بخش‌های مغز، نه فقط آن‌هایی که در اشکال بالاتر تفکر درگیر هستند، می‌توانند از طریق چالش بهبود یابند. در هر سنی. هرکسی که بخواهد تعادل خود را بهبود بخشد می تواند از 30 تا 90 سالگی تای چی انجام دهد. بولینگ Wii هماهنگی دست و چشم و توانایی تمرکز توجه را هم در سالمندان و هم در نوجوانان بهبود می بخشد.
در واقع نشان داده شده است که ورزش با سالمندان خطر سقوط، افزایش تحرک و احتمالاً مبارزه با زوال عقل را کاهش می دهد. اما تنها یک نفر از هر هشت آمریکایی بین 65 تا 74 سال و یک نفر از هر 16 نفر بالای 75 سال گزارش می دهند که حداقل 20 دقیقه فعالیت شدید سه روز در هفته انجام می دهند (حداقل توصیه شده).
شکل پذیری مغز چیزهای زیادی در مورد ساختار جذاب آن آشکار می کند. این پیچیده ترین جسمی است که تا به حال در جهان کشف کرده ایم. متشکل از میلیاردها واحد مستقل که با هم در یک سمفونی بسیار پیچیده کار می کنند تا دنیا را درک کنند. اطلاعات را پردازش، ذخیره و بازیابی کنید و از آن اطلاعات برای تصمیم گیری در مورد نحوه تعامل با جهان استفاده کنید. هر تجربه جدید ساختار فیزیکی مغز را تغییر می دهد، بنابراین وقتی خواندن این مقاله را به پایان می رسانید، مغز شما کمی متفاوت از چیزی است که با آن شروع کرده اید.
تکرار تجربیات آشنا تا حدی خوب است: تمرین یک آهنگ گیتار قدیمی مورد علاقه مغز را به گونه ای تغییر می دهد که اجراهای آینده بهبود می یابد. اما بهترین محرک برای مغز، پیر و جوان، تازگی است.
حتی موش‌هایی که در لانه‌ای پر از اسباب‌بازی‌های رنگارنگ هستند، پس از مدتی آنها را خسته‌کننده می‌دانند، زیرا بازی با آنها همان مسیرهای عصبی از پیش تعیین‌شده را فعال می‌کند و به تلاش مغزی کمتر و کمتری نیاز دارد. تجربیات جدید (روش های جدید یادگیری) مغز را در هر سنی پویاتر نگه می دارد. زیرا باعث تحریک اتصالات جدید در مدار عصبی مغز می شوند. هر چه مغز ارتباطات بیشتری داشته باشد، بهتر می تواند در برابر تغییرات ناشی از افزایش سن و بیماری مقاومت کند.