آسمان خراش های بلند دوحه و استادیوم های پر زرق و برق آن به تاریخ فوتبال پیوسته اند. با وجود تمام صحبت ها در مورد مرزهای جدید و متحد کردن مردم جهان، حقیقت این است که فیفا از خداحافظی با قطر و پایان دادن به جنجال ها و انتقادات حاشیه ساز بسیار خوشحال است.
حتی قبل از بسته شدن کیسه ها، ذهن ها به دور بعدی این مسابقات بود که جهان را در شور و شوق متحد می کرد. جام جهانی 2026 در سه کشور آمریکا، کانادا و مکزیک در 16 مکان در چهار منطقه زمانی و هزاران کیلومتر از هم برگزار خواهد شد.
با 48 تیم، از 32 تیم معمول در جام جهانی از سال 1998، و تقریباً به طور قطع در مجموع 104 بازی در 33 روز.
افزایش تعداد تیم های حاضر در جام جهانی انتقادات زیادی را به دنبال داشته است. شاید نحوه برگزاری و تعداد مسابقات این تیم ها با توجه به تغییرات ایجاد شده یکی از مشکلات اصلی باشد. یک گزینه این است که 12 گروه چهار تیمی هر تیم داشته باشید و بهترین تیم های سوم با دو تیم برتر پیشروی کنند. گزینه بعدی این است که دو تیم برتر از گروه های 3 تیمی به مرحله بعد صعود کنند. در این صورت تعداد بازی هایی که در گذشته 64 بازی بود به 80 می رسد و برای تیم هایی که به مرحله نهایی راه پیدا می کنند تعداد بازی ها تفاوتی نخواهد داشت و همان 7 بازی را انجام می دهند.
با این حال، استدلال هایی وجود دارد که بهترین تیم ها از 8 گروه برتر به طور خودکار به مرحله 16 نهایی راه می یابند و چهار برنده گروه دیگر به اضافه 8 نایب قهرمان برای پیوستن به آنها بازی می کنند.
یعنی 104 بازی باید انجام شود که مشکلاتی هم ایجاد می کند.
تیم‌های گروهی که در هر سه مسابقه پیروز می‌شوند، به راحتی به مرحله بعد می‌روند و این ایده را که همه طرف‌ها باید به تعداد بازی‌های یکسانی انجام دهند تا بزرگترین جایزه فوتبال را ببرند، برعکس می‌کنند.
گزینه دیگر این است که مسابقات قهرمانی جهان را به دو بخش جداگانه با 24 تیم در 6 گروه چهار تیمی تقسیم کنید. برندگان هر بخش در فینال به مصاف یکدیگر خواهند رفت.
اما عامل دیگری که بسیار متفاوت خواهد بود، تعداد بازی های هر روز در مرحله گروهی است. بازی های قطر به 29 روز کاهش یافت و هر روز چهار مسابقه مرحله گروهی برگزار می شد. اما باشگاه های بزرگ اروپا فشار زیادی را بر فیفا وارد خواهند کرد تا از برگزاری مسابقات تا 33 روز جلوگیری کنند.
راه حل واضح است، حداکثر 6 بازی در روز برای مراحل اولیه، اگرچه این امر در جام جهانی 2026 دور از ذهن نیست. شهرهای ساحل شرقی ایالات متحده مانند نیویورک و بوستون پنج ساعت از انگلستان عقب هستند، در حالی که سیاتل، لس آنجلس و سانفرانسیسکو سه ساعت اختلاف زمانی دارند. یک سناریو می تواند شاهد برگزاری اولین بازی روز در تورنتو در ظهر به وقت محلی باشد که ساعت 5 بعد از ظهر در بریتانیا خواهد بود.
بازی ها می توانند هر 2.5 ساعت در آتلانتا، هیوستون، مکزیکو سیتی و ونکوور آغاز شوند و بازی نهایی در سانفرانسیسکو از ساعت 21:30 به وقت محلی آغاز می شود. اما هنوز برای فیفا مشکل وجود دارد.
رسانه های بزرگ اروپایی خواهان شروع زودهنگام و سه بازی اول روز هستند، اما شما نمی توانید اسپانیا، آلمان، انگلیس، فرانسه، پرتغال و هلند را در یک نیمه قرعه کشی داشته باشید. به طور مشابه، هواداران آمریکای جنوبی مسابقه بعدی، ساحل غربی را ترجیح می دهند.
فیفا با استناد به مسافت محدود تیم‌ها، پایداری و کاهش انتشار کربن سعی در توجیه انتخاب قطر داشت. اما برای جام جهانی 2026، همه باید از طریق کانادا، مکزیک و ایالات متحده پرواز کنند. اینها مشکلاتی است که جیانی اینفانتینو و همکارانش باید حل کنند. آسان نخواهد بود.
بیشتر بخوانید:
قطر 2022 آخرین جام جهانی برای این ستاره های فوتبال است. از لیونل مسی تا کریم بنزما
رده بندی بهترین گلزنان تاریخ مسابقات جهانی + اینفوگرافیک