نانوپزشکی: نانوذرات کلید درمان سرطان می شوند؟

نانو روانپزشکی (نانوپزشکی) استفاده از نانوتکنولوژی های بسیار ظریف برای کارهای پزشکی است. پزشکان می توانند از این شاخه پزشکی برای انجام بسیاری از کارهای مهم از جمله تشخیص بیماری یا حتی استفاده کنند درمان سرطان انجام دادن.

دوکسین سان، داروساز و استاد علوم دارویی در دانشگاه میشیگان، در 20 سال گذشته با اعضای آزمایشگاه خود برای ایجاد درمان سرطان با نانوذرات کار کرده است. با این حال، ارائه کلی فناوری نانوپزشکی در سرطان بسیاری از محققان از جمله Sun را ناامید کرده است. او در مطالعه جدید خود روشی برای درمان سرطان ابداع کرد که موش های مبتلا به سرطان سینه را بهبود می بخشد.

قبل از اینکه به روش توسعه یافته توسط Sun برسیم، باید با مفهوم نانوپزشکی و نحوه استفاده از آن آشنا شویم.

نانو پزشکی چیست؟

نانوپزشکی به استفاده از نانومواد برای تشخیص و درمان بیماری ها اشاره دارد. شاید یکی از مهمترین کاربردهای این مواد کوچک در جهان امروز واکسن ها باشد که برای ساختن نمونه های معروفی مانند. واکسن تاج آنها در “مدرن” یا “Biontech-Pfizer” استفاده می شوند. در واقع، این واکسن ها از نانوذرات ساخته شده از لیپیدها یا اسیدهای چرب استفاده می کنند که mRNA را در بدن انسان حرکت می دهد.

تاکنون محققان نانومواد را نیز با موفقیت توسعه داده اند تشخیص و تصویربرداری پزشکی استفاده شده. به عنوان مثال، آزمایش‌های سریع کووید-۱۹ یا آزمایش‌های بارداری از نانوذرات طلا برای تشکیل یک نوار رنگی برای نشان دادن نتیجه مثبت و دقیق استفاده می‌کنند. یکی دیگر از کاربردهای این فناوری MRI است که در آن اغلب از نانوذرات به عنوان ماده کنتراست برای دیدن تصاویر بیشتر استفاده می شود.

علاوه بر این، چندین دارو با استفاده از نانوذرات برای درمان سرطان تایید شده اند. در میان آنها دو داروی شیمی درمانی به نام های داکسرابیسین و پاکلی تاکسل وجود دارد که از نانومواد به عنوان مکانیزم انتقال برای بهبود اثربخشی درمان و کاهش عوارض جانبی استفاده می کنند.

اگرچه دانشمندان اکنون می توانند مواد بسیار کمی برای کارهای مورد نیاز خود تولید کنند، نانوپزشکی به طور کلی هنوز به سطوح پیشرفته خود نرسیده است. مفهوم “نانو فناوری” اولین بار در دهه 1970 مورد استفاده قرار گرفت و از آن زمان در بسیاری از محصولات روزمره از جمله لوازم الکتریکی، منسوجات و داروها استفاده شده است.

ارتباط بین درمان سرطان و نانوپزشکی

پتانسیل نانومواد برای بهبود کارایی دارو و کاهش عوارض جانبی آن، کانون تحقیقات محققان ضد سرطان بوده است که اغلب دارای عوارض جانبی بسیار شدید هستند.

داروهای سرطان ساخته شده از نانوذرات می توانند به عنوان موشک های بیولوژیکی عمل کنند و تومورها را با حداقل آسیب به اندام های سالم از بین ببرند. از آنجایی که تومورها دارای رگ های خونی هستند، محققان بر این باورند که نانوذرات ممکن است در تومورها جمع شوند و در اندام های سالم کمتر حضور داشته باشند و در نتیجه از آسیب جلوگیری کنند.

این استراتژی قبلاً در مدل‌های موش موفق بوده است، اما گزارش نشده است که نانوداروها مؤثرتر از سایر داروهای سرطان هستند. برخی از این داروها نیز مشکلات خاص خود را دارند. به عنوان مثال، اگرچه دوکسرابیسین آسیب قلبی را در مقایسه با سایر گزینه های شیمی درمانی کاهش می دهد، اما خطر ابتلا به سندرم اندام را افزایش می دهد.

بهبود داروهای سرطان مبتنی بر نانوذرات

برای بهبود داروهای سرطان مبتنی بر نانوذرات، تیم تحقیقاتی این تیم نحوه تجمع آنها در تومورها و جلوگیری از آسیب به سلول‌های سالم را در مقایسه با سایر داروهای سرطانی بدون نانوذرات مقایسه کردند. بر اساس یافته های آزمایشگاهی خود، آنها پیشنهاد می کنند که داروها باید به گونه ای طراحی شوند که هدفمند باشند.

آنها با استفاده از معیارهای خود، یک روش ایمونوتراپی با نانوذرات را برای سرطان سینه در موش ها توسعه دادند. محققان توضیح می دهند که سرطان سینه دارای نوعی سلول ایمنی است که با سرکوب پاسخ ایمنی به سرطان کمک می کند مقاومت خود را در برابر داروها حفظ کند. بنابراین، تیم داروسازی نانوذراتی را طراحی کرده‌اند که از پروتئین رایجی به نام آلبومین تشکیل شده‌اند که می‌تواند مستقیماً به سلول‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی هدایت شود.

با آزمایش این روش نانوپزشکی بر روی موش ها، آنها توانستند سرطان سینه تنظیم شده خود را به طور کامل درمان کنند و تومور را از بین ببرند. علاوه بر این، همه موش ها تا 200 روز پس از تولد زنده می مانند. محققان امیدوارند در آینده از این روش برای درمان افراد استفاده شود.

آینده درخشان نانوپزشکی در درمان سرطان

موفقیت برخی از داروهایی که از نانوذرات استفاده می‌کنند، مانند واکسن‌های mRNA تاج، محققان را هیجان زده کرده است که ممکن است از آنها برای درمان انواع بیماری‌های دیگر، از جمله تولید واکسن‌های سرطان در آینده استفاده کنند.

در حالی که نانوپزشکی به خوبی در زمینه هایی مانند تولید دارو یا تشخیص های خارج از آزمایشگاه استفاده می شود، فناوری هنوز راه درازی در پیش دارد. با این حال، با آزمایش موفقیت ها و شکست های گذشته، دانشمندان می توانند پیشرفت هایی در نانوپزشکی داشته باشند که به پتانسیل کامل خود برسد.