14 فوریه 1990 ویجر-1 اولین پرتره خانوادگی منظومه شمسی را گرفت. این تصویر منظومه شمسی را با تمام سیاراتش نشان می دهد.
درباره وویجر 1
وویجر 1 سفر حماسی خود را به اعماق فضا با پرتاب صبحگاهی در سپتامبر 1977 آغاز کرد. این فضاپیما دانش ما را از منظومه شمسی افزایش داد، اما هدف آن مطالعه سیارات بیرونی منظومه شمسی بود.
بر اساس تصاویر گرفته شده توسط این فضاپیما، وضعیت جو، میدان مغناطیسی و حلقه های دو غول گازی منظومه شمسی، زحل و مشتری، مورد بررسی قرار گرفت. تصاویری با کیفیت از قمرهای این سیارات نیز گرفته شد و بر اساس این تصاویر دو قمر جدید در مدار مشتری کشف شد.
وویجر 1 نیز تصاویری از کاوشگر را ارسال کرد پیشگام که کوه های آتشفشانی فعال در کمر آیو نشان داد، تایید شد
در 13 سپتامبر 2013، ناسا با اطمینان تایید کرد که وویجر 1 وارد فضای بین ستاره ای شده است. این فضاپیما در حال حاضر در اعماق فضا سفر می کند، اما انتظار می رود در اواخر سال جاری ارتباطش با زمین قطع شود.
پرتره خانوادگی منظومه شمسی
وویجر 1 پس از تکمیل تور بزرگ خود در منظومه شمسی، حرکت خود را در فضای بین ستاره ای آغاز کرد. با اصرار کارل ساگان برای متقاعد کردن ناسا، آژانس موافقت کرد که به دور وویجر 1 بچرخد و این تصویر خروجی را از فاصله شش میلیارد کیلومتری ثبت کند.
این موزاییک شصت فریم را ترکیب می کند. خورشید و شش سیاره منظومه شمسی شامل نپتون، اورانوس، زحل، مشتری، زهره و زمین که به صورت یک لکه کوچک دیده می شوند، در این تصویر قابل مشاهده هستند.
سه سیاره در تصویر نیست. عطارد به دلیل نزدیکی به خورشید قابل رویت نبود، مریخ به دلیل موقعیتش توسط دوربین های وویجر قابل تشخیص نبود و بنابراین تنها یک هلال نازک از دید فضاپیما تولید شد و پلوتو (که هنوز در سال 1990 سیاره محسوب می شد) به دلیل اندازه کوچک و فاصله آن از خورشید بسیار کوچک بود. زمین در این تصویر قبلاً نامگذاری شده است نقطه آبی کمرنگ این شناخته شده است.
تصویر ظاهر یکنواختی ندارد. فریم‌های جداگانه با استفاده از فیلترهای مختلف و نوردهی‌های مختلف برای نشان دادن جزئیات تا حد امکان ثبت شدند.