کارگاه مومیایی کردن مصریان در سقاره افتتاح شد

باستان شناسان یک کارگاه باستانی مومیایی کردن را در یک گورستان بزرگ در سقاره مصر کشف کردند.

کارگاهی که در سقارا کشف شد، سرنخ های جدیدی در مورد فرآیند مومیایی کردن در مصر باستان به محققان ارائه می دهد. این کشف جدید همچنین مواد مختلفی را که مصریان باستان برای مومیایی کردن استفاده می کردند و نحوه استفاده از آنها را نشان می دهد.

از این کشف جدید که با همکاری باستان شناسان آلمانی و مصری انجام شده است، می توان به این نتیجه رسید که کارکنان این کارگاه مومیایی کردن از روش های مختلف با هزینه های متفاوت برای مومیایی کردن مردگان استفاده می کردند.

راز مومیایی کردن اجساد در مصر باستان

این اولین بار نیست که محققان موفق به کشف یک راهرو مخفی برای مومیایی کردن مردگان می شوند. در سال 2016، یک تیم بین المللی از باستان شناسان یک کارگاه مومیایی کردن زیرزمینی را در نزدیکی هرم Unas در جنوب قاهره کشف کردند.

مجموعه اتاق های این کارگاه دارای حدود 100 ظرف سرامیکی (محل نگهداری مواد مختلف) بود که مربوط به دوره 26 ام مصر (664 تا 525 قبل از میلاد) بود.

با وجود اینکه ظروف یافت شده در این کارگاه دارای کتیبه هایی هستند که ترکیب مواد داخل آن ها را مشخص می کند، ترکیب و ترتیب ساخت مواد مومیایی کننده همچنان در هاله ای از ابهام باقی مانده است. با کشف این کارگاه جدید مومیایی کردن، محققان با تجزیه و تحلیل شیمیایی رزین های پوشش دهنده ظروف (ماده ای بسیار چسبناک) به شناسایی مواد مورد استفاده برای مومیایی کردن اجساد نزدیک شدند.

پس از بررسی دقیق، محققان دریافتند که برخی از ظروف دارای برچسب دستورالعمل مومیایی کردن بودند، در حالی که برخی دیگر نام مواد مختلف موجود در مواد مومیایی کردن را درج کردند.

ترکیبات مواد مومیایی کننده

محققان با تجزیه و تحلیل بقایای ظروف کارگاه مومیایی کردن، مواد تشکیل دهنده 31 ظرف را شناسایی کردند:

• رزین از درخت elemi (بومی فیلیپین)
• رزین پسته (ماده ای چسبنده از گیاهان گلدار که از خانواده بادام هندی است و در بخش هایی از آفریقا و اوراسیا می روید)
• سوزان بک موم زنبور عسل

اطلاعات به دست آمده از تحقیقات نشان می دهد که کارگران این کارگاه افرادی بسیار دقیق بوده اند به همین دلیل از یک اتاق برای نظافت اجساد و از اتاق دیگر برای نگهداری و مومیایی کردن استفاده می کردند.

دپارتمان مصر شناسی دانشگاه توبینگن آلمان گفت: زمانی که محققان ترکیبات مختلف شناسایی شده را با نوشته های روی برچسب ها مقایسه کردند، دریافتند که هیچ یک از ظروف مورد تجزیه و تحلیل یک ماده واحد را نشان نمی دهد، بلکه مخلوطی از چندین ماده است. یک کنفرانس مطبوعاتی

فیلیپ استاکهامر، استاد گروه باستان شناسی در دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ، در این کنفرانس گفت: «بیشتر ظروف بررسی شده در سال های اخیر بسیار آسیب دیده اند، اما یکی از آنها در وضعیت بهتری نسبت به بقیه است. بنابراین می توان گفت اگر بتوانیم ترکیب شیمیایی دقیق ماده موجود در این ظرف را شناسایی کنیم، احتمالا به راز تولید ماده مومیایی کننده دست خواهیم یافت.»

با این حال، تمام محتویات یافت شده در این کارگاه مومیایی کردن برای مومیایی کردن مردگان مورد استفاده قرار نگرفت. برخی از اینها احتمالاً برای از بین بردن بوهای نامطبوع و آماده سازی بدن برای مومیایی کردن با کاهش رطوبت روی پوست استفاده می شده است.

دانش شیمیایی مومیایی‌کنندگان شگفت‌انگیز است. چون می دانستند پوست مرطوب بلافاصله در معرض میکروب ها قرار می گیرد. آنها می دانستند چه موادی ضد قارچ هستند و می توان از آنها برای جلوگیری از گسترش باکتری ها روی پوست استفاده کرد.

شگفت‌آورتر از همه، مومیایی‌کنندگان از شبکه‌های تجاری پیچیده برای تهیه موادی استفاده می‌کردند که بومی منطقه نبودند. این نشان می دهد که صنعت مومیایی کردن در دوران باستان یک تجارت فعال بوده است. آنچه ما می توانیم از این کارگاه مهیج مومیایی کردن بیاموزیم بسیار فراتر از دانش فعلی ما است.